“Bilinmeyen Adanın Öyküsü” Jose Saramago

Kitabın Yazarı: Jose Saramago

Yayınevi: Kırmızı Kedi Yayınevi

Kitap Türü: Roman

Yayım Yılı: 2018

Sayfa Sayısı: 59

Arka Kapak Bilgisi

“Bir adam kralın kapısını çalmış ve ona demiş ki, Bana bir tekne ver.”
Bilinmeyen adaların kalmadığına inanılan bir dönemde bilinmeyen ada arama cesaretine sahip bir adamla böyle bir cesareti görüp hayatını değiştirebileceğine inanan bir kadının büyük usta Saramago’nun eşsiz anlatısında edebiyat tarihine geçen yolculukları böyle başlar. Emrah İmre’nin Portekizceden çevirisi ve Birol Bayram’ın desenleriyle okurun minör başyapıtlarından olacaktır Bilinmeyen Adanın Öyküsü.Bilinmeyen Adanın Öyküsü

İnsan ne kadar çok okursa, o kadar çok okuması gereken kitap ve yazar olduğunu anlıyor. Jose Saramago da oldukça merak ettiğim bir yazar oldu, bu kitabı ile tanımış oldum. Çocuklar için masal tadındaki bu kitap, büyükler için felsefi anlatımı ile oldukça etkileyiciydi.

59 sayfalık kısacık bir kitap, başlaması ile bitmesi bir oluyor. Bir de farklı tarzdaki çizimler ile desteklenmiş. Okumaya başlar başlamaz bir masal diyarına götürüyor okuyucuyu. Bilinmeyen bir ada aramak için sarayın kapısına dayanan, kraldan gemi isteyen, inatçı, ısrarcı bir adamın ve sarayın kararlar kapısından çıkarak adama yolculuğunda eşlik eden temizlikçi kadının kısa ama bir o kadar da merak uyandırıcı hikayesi anlatılıyor.

Kitap sonunda soru işaretleri ve biraz da ‘Küçük Prens’ gibi bir tat bıraktı. Kısacık ancak insana kendini, hayatı, yaşamı sorgulatan etkileyici cümleleriyle kitap çok güzeldi. Merak ediyorsanız, hiç tereddüt etmeyin derim. İyi okumalar.

Eserde Geçen Satırlardan;

“Kim olduğunu bilmiyorsan kendin olabilmen mümkün değildir.”

“Beğenmek sahip olmanın en iyi şekli, sahip olmaksa beğenmenin en kötü şekli olsa gerek.”

“Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin.”

“Mühim olan varış değil, gidiştir…”

“…işte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak için elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hala, geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikaye, diye homurdanıp dururuz…”