“Bekçi ile Postacı” Oyun Yorumu
|Yazar: Lodovica Cima, Gabriele Clima
Çevirmen: Ceylan Özçapkın
Uyarlayan: Derya Yıldırım
Yönetmen: Derya Yıldırım
Dekor Tasarımı: Emre Albayrak Şahin
Kostüm Tasarımı: Janset Kaplan
Müzik: Burçak Çöllü
Işık Tasarımı: Osman Aktan
Hareket Tasarımı: Serkan Bozkurt
Yönetmen Yardımcısı: Güneş Han, Reyhan Karasu
Asistan: Salih Şimşek, Elif Verit
Oyuncu: Cafer Alpsoy, Besim Demirkıran, Fatma İnan, Melisa Demirhan, Reyhan Karasu, Zeynep Ceren Gedikali
Süre: 45 dakika (Tek Perde) (3+ yaş)
İstanbul Şehir Tiyatrosu tarafından sahnelenen oyunu Kağıthane Sadabad Sahnesinde izleme fırsatı bulduk. Sahne büyük ve güzel ancak bu oyunda biraz ses sıkıntısı yaşandı.
Bekçi ile Postacı, gündüzleri posta dağıtan Piero ve gece bekçisi Marcello’nun aynı evi paylaşması üzerine kurulu, yaşamın içinden, sade ama bir o kadar güçlü bir hikâye. Müzikleri keyifli ve dikkat çekici, dekorun sadeliği ve oyuncuların doğal performansları, hikâyenin samimiyetini güçlendirir nitelikte. Evin her köşesinde yalnızca birer tane bulunan eşyalar – tek bir koltuk (aynı zamanda yatak oluyor), oda, mutfak, battaniye – paylaşmayı öğretmek için güzel bir sahne dekoru oluşturuyor.

İşe giderken aynı bisikleti, evde aynı yatağı, aynı örtüyü, aynı yastığı kullanan Piero ve Marcello, farklı zamanlarda evde yaşadıkları için birbirleriyle iyi anlaşan iki ev arkadaşı iken, hastalanmalarıyla birlikte aynı evde ama bu kez aynı anda yaşamak zorunda kalıyorlar. Başlarda birbirlerine daha çok zaman ayırmak isteyen bu iki arkadaş hastayken evde birlikte yaşamak konusunda bazı sıkıntılar yaşamaya başlıyor. Eşyalar üzerinde yaşanan ufak çaplı tartışmalar, izleyiciyi güldürürken bir yandan da insan ilişkilerindeki hassas dengeleri sorgulatıyor.

İkisinin de önce kendi ihtiyaçlarını ön plana koyma çabası, daha sonra ise birbirlerinin sınırlarına ve alışkanlıklarına saygı göstermeyi öğrenmeleri, oyunun ana mesajını zarif bir şekilde veriyor.
Arkadaşlığın, bazen en beklenmedik anlarda test edildiğini ve bu sınavların bir ilişkiyi güçlendirebileceğini gösteren oyunu keyifle izleyebilirsiniz.
Son Söz: Bu tiyatro oyununda, hayatın içinde sürekli karşılaştığımız ama belki farkında olmadığımız pek çok ders çıkarılabilir. Birlikte yaşamanın sadece fiziksel bir paylaşım olmadığı, aynı zamanda empati yapmanın, karşıdaki insanın fikirlerine, ihtiyaçlarına önem vermenin ne kadar değerli olduğunu görüyoruz. Üç yaş ve üzeri için uygun olan bu oyun çocuklar için izlemesi keyifli, büyükler içinse daha çok hayat dersi içeriyor.
Hikaye: | ![]() |
Oyunculuklar: | ![]() |
Dekor: | ![]() |
Sunum: | ![]() |
KARAR: | ![]() |